ตะกรุดยันต์ดาบสรี๋กัญชัย จากตำนานสู่ปัจจุบัน.......

ครั้งหนึ่งในอดีตเรื่องเล่าจากตำนานครูบาเจ้าศรีวิชัยที่มีข้อธิกรณ์จนเป็นเหตุที่ทำให้ครูบาเจ้าศรีวิชัยต้องโดนกักตัวที่กรุงเทพ หนึ่งในนั้นมีเรื่องดาบสรี๋กัญชัย ดาบนี้เป็นตำนานของล้านนาตั้งแต่พ่อขุนผาเมือง พ่อขุนเม็งราย แล้วตำราโบราณนี้ได้สาบสูญไปจนทำให้พระเจ้าติโลกราชมีรับสั่งให้คณาจารย์ ปราชญ์หลายๆท่านในรัชสมัยนั้นร่วมกัน รจนาสร้างตำราดาบสรี๋กัญชัยเล่มนี้ให้กลับมามีชีวิต และทรงอำนาจตามตำราที่เขาเล่าไว้จนล่วงเลยกาลเวลาผ่านมาถึงสมัยพระครูบาเจ้าศรีวิชัย ตนบุญแห่งล้านนาไปเจอตำราการสร้างดาบสรี๋กัญชัยจากถ้ำหลวงเชียงดาว ที่มาชำระอักษรต่างพบว่านี่คือตำราเดิมที่พ่อขุนผาเมืองได้มาเก็บซ่อนไว้ในถ้ำแห่งนี้ และได้ส่งมอบตำราการสร้างดาบให้ครูบาชุ่มเพราะครูบาเจ้าท่านล่วงรู้อนาคตังสญาณว่าต่อไปครูบาชุ่มจะเจอกับเจ้าของตำรายันต์นี้ และจะส่งมอบตำรานี้คืนแก่เจ้าของตัวจริง นั่นคือ ครูบาขันแก้ว อุตตฺโม วัดป่ายาง(สันพระเจ้าแดง) ผมเคยลงเรื่องดาบสรี๋กัญชัยไปนานหลายปีอยู่ จนมาถึงปัจจุบันยันต์ดาบนี้ของครูบาขันแก้วเป็นที่นิยมเสาะแสวงหากับผู้ที่อยากได้มาบูชา เพราะคำว่าดาบสรี๋กัญชัยของครูบาขันแก้วคือ ต้นฉบับเดิมที่พ่อขุนผาเมืองได้นำไปซ่อนไว้ ด้วยอานุภาพของตะกรุดดาบสรี๋กัญชัยมีอานุภาพมากมายเกินจะบรรยายได้หมด

พอมาถึงระยะหลังกระแสวัตถุมงคลของครูบาขันแก้วโดยเฉพาะตะกรุดยันต์ดาบสรี๋กัญชัย ก็ยังเป็นที่นิยมแสวงหาอย่างไม่ลดละจนมีผู้ที่นิยมถึงกับตัังราคาในการเช่าหาที่ค่อยข้างสูงทีเดียว

.....แต่ผมมีเรื่องที่ผมอยากอธิบาย เพราะก่อนหน้านั้นผมไม่ได้เขียนข้อความนี้ลงบทความก่อน มีข้อมูลบางประการคือ ตะกรุดยันต์ดาบสรี๋กัญชัยนี้ครูบาขันแก้ว ท่านก็ไม่ได้เขียนคนเดียว100% บางครั้งท่านก็ขอให้ครูบาอินตา วัดห้วยไซร ครูบาอูปแก้ว วัดป่าลาน(สมัยนั้นยังเป็นศิษย์ครูบาขันแก้ว) หลานท่านอีก2คน มาช่วยเขียนยันต์ดาบ

มีเรื่องหนึ่งที่จะเล่าให้อ่าน ในสมัยนั้น การติดต่อสื่อสารไม่ได้สะดวกแบบปัจจุบันนี้ นิตยสารลานโพธิ์มี อ.แล่ม จันพิศาโล เป็นบรรณาธิการได้นำคณะบุญไปทอดผ้าป่าวัดสันพระเจ้าแดง แต่ได้เขียนจดหมายไปถึงครูบาช่วยทำตะกรุดดาบให้คนที่ไปร่วมทำบุญครั้งนี้ด้วย แต่ด้วยว่าจดหมายกว่าจะถึงวัดที่อยู่ห่างไกล กว่าครูบาขันแก้วจะได้อ่านจดหมายก็กินเวลาไปเกือบครึ่งเดือน ครูบาขันแก้วก็คงเขียนไม่ทัน ท่านจึงไปขอให้ครูบาอินตา ครูบาอูปแก้ว และหลานของท่านมาช่วยเขียนยันต์ดาบได้ราวๆ300ดอก เพื่อแจกในคณะทำบุญขณะนั้น บางครั้งดังที่รู้มาจากศิษย์ในคณะศิษย์รัศมีพรหมว่า ถ้ามีคนมาขอท่านทำตะกรุดต่างๆจากท่าน ถ้าท่านไม่มีเวลาหรือไม่สบายท่านก็จะให้หลานท่านจารให้แล้วท่านก็พุทธาภิเสกตามวิชาของท่าน บางคนก็จะตีว่า ไม่ไช่ลายมือครูบาขันแก้ว ตีเป็นเก๊ ก็ไม่ไช่ซะทีเดียว เพราะกาลเวลาผ่านโลหะมันจะบอกอายุของตัวมันเอง การซื้อขายเช่าหาปัจจุบันก็ต้องระวังเป็นพิเศษ ต้องปรึกษากับผู้เชี่ยวชาญ ผมก็ไม่ได้ยกย่องตัวเองว่าเป็นสายตรงอะไร เพราะปัจจุบันคนที่รู้ก็ยังมีอีกเยอะเพียงแค่ผมเสนอการเขียนยันต์ดาบของครูบาขันแก้วที่บางคนเล่นแต่เพียงลายมือท่านอย่างเดียว ลองเปิดใจครับคงไม่มีใครไปอุตริเขียนยันต์ดาบเล่นๆ การเขียนแต่ละครั้งก็เขียนตามที่ครูบาขันแก้วท่านสั่งให้เขียน แล้วท่านก็มาปลุกเสก พระอายุ80กว่าจะเขียนเองทุกดอกทุกอย่างคงไม่ไหว ลองพิจารณาเองนะครับเพราะทุกท่านมีปัญญาแยกแยะวิเคราะห์ได้เอง ผมไม่ชี้นำใครว่าต้องถูกเสมอ หรือต้องผิดเสมอ แต่ให้ทุกท่านที่มาอ่านกระทู้นี้ คิด วิเคราะห์ แยกแยะเองว่า จะเชื่อแบบไหน ผมเพียงแค่นำเสนอบางมุมมองที่หลายๆคนไม่เคยรู้มาให้อ่านกันก็เท่านั้นเอง                                                                         ขอบคุณครับ

                                           ธันชนก อักษรธรรม