วัดหนองมน เป็นวัดเล็กๆ ตั้งอยู่กลางทุ่ง ใน ต.เขาสมอคอน อ.ท่าวุ้ง จ.ลพบุรี เป็นที่กล่าวขวัญและเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้าง ขวางตั้งแต่อดีตก็คือ “พระรอดวัดหนองมน” พระรอดเนื้อโลหะอันลือเลื่องนั่นเอง

พูดได้ว่า ถ้าไม่มี “หลวงพ่อเมือง” ก็คงไม่มี “พระรอดหนองมน” และวัดหนองมนก็คงยังเป็นวัดเล็กๆ ในหมู่บ้านที่ไม่เป็นที่รู้จักของสังคมภายนอก ด้วยตามประวัติขององค์พระเมื่อ 100 กว่าปีมาแล้วนั้น “พระรอดหนองมน” ไม่ได้สร้างที่วัดหนองมน จ.ลพบุรี ในหนังสือเครื่องรางของขลัง ของ อ.ประชุม กาญจนวัฒน์ ได้กล่าวถึง “พระรอดหนองมน” ไว้ว่า …

“… สมภารผู้แก่กล้าวิชาอาคมของเมืองพิจิตรท่านหนึ่ง ชอบการแข่งเรือและเลี้ยงนกเขาเป็นอย่างมาก อยู่มาวันหนึ่งท่านลงมือ ทาน้ำมันยางเรือแข่งจนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นมีเด็กๆ มายุ่งกับเรือที่ทาสีน้ำมันยัง ไม่แห้ง ท่านจึงนำธนูมาเล็งขู่เด็กๆ ให้หนีไป แต่ลูกธนูกลับหลุดมือไปถูกเด็กคนหนึ่งในกลุ่มเข้า ท่านจึงต้องหนีจากเมืองพิจิตร มาอยู่ลพบุรี พร้อมด้วยถุงใหญ่ซึ่งบรรจุ “พระเนื้อตะกั่ว” จำนวนมากติดตัวลงมาด้วย “

สมภารรูปนั้นก็คือ พระครูเมธีธรรมารมณ์ หรือ หลวงพ่อเมือง ประมาณปี พ.ศ.2444-2446 ท่านได้เดินทางจาก จ.พิจิตร ผ่านจังหวัดต่างๆ จนในที่สุดก็มาจำพรรษาที่วัดหนองมน จ.ลพบุรี ในสมัย พระอธิการแขก เป็นเจ้าอาวาส ชาวบ้านให้ความเคารพศรัทธาพระธุดงค์รูปนี้มาก ในการสร้างอุโบสถวัดหนองมน ท่านได้นำพระที่ติดตัวมาออกแจกจ่ายเพื่อเป็นที่ระลึกแก่ญาติโยมผู้มีศรัทธาร่วมกำลังกายและกำลังทรัพย์จนอุโบสถแล้วเสร็จสมบูรณ์

ที่เรียกกันว่า “พระรอด” นั้น ด้วยพุทธลักษณะค่อนข้างคล้าย “พระรอด วัดมหาวัน” หนึ่งในพระชุดเบญจภาคี สุดยอดพระเครื่อง ของไทย อีกทั้งพุทธคุณที่ปรากฏเป็นที่ประจักษ์แก่ผู้บูชาว่า “เป็นเลิศในด้าน นิรันตราย” ทั้งคุ้มครองป้องกันและแคล้ว คลาด เฉกเช่นเดียวกับ “พระสกุลลำพูน” จนเป็นที่กล่าวกันว่า “แขวนท่านไว้ไม่มีทางตายโหงแน่นอน” นับเป็นพระที่มีประสบ การณ์มาก จนกลายเป็นพระยอดนิยมพิมพ์หนึ่งของเมืองลพบุรี ณ ปัจจุบันเรียกได้ว่าหายากพอๆ กับพระสกุลลำพูนทีเดียว อีกทั้งค่านิยมก็สูงขึ้นเรื่อยๆ