ปิดตาหลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูงองค์นี้เป็นพิมพ์ชลูดใหญ่ (พิมพ์นิยม) เนื้อผงคลุกรัก จุ่มรักแดง เนื้อผงที่คลุกรักเป็นสีน้ำตาล ละเอียด แน่นหนึกมีน้ำหนัก เหมือนมะขามเปียกแห้งหมาดๆ มีเม็ดสีแดง เศษไม้บางๆสีน้ำตาล สีขาวขุ่นคล้ายๆเนื้อในของเม็ดผลไม้ อยู่ตามองค์ห่างๆบางแห่งไม่หนาแน่น รักที่จุ่มๆเป็น 2 ชั้นๆในเป็นรักน้ำเกลี้ยงสีจะออกแดงและใสวาวแลดูจะบางกว่า ส่วนชั้นนอกเป็นรักแดงหนาใสส่วนหนาๆจะดูดำแดงส่วนที่ขอบจะเป็นสีส้มแดง เป็นที่รู้กันว่ารักแดงนั้นต้นกำเหนิดมาจากประเทศจีน ส่วนรักไทยนั้นจะเป็นรักดำจึงทำให้รู้ว่าหากพระหรือเครื่องรางใดๆก็ตามที่จุ่มรักแดง สามารถบอกอายุของสิ่งนั้นโดยประมาณได้ที่ไม่ต่ำกว่าอายุของรัก (โดยรักจีนนั้นทางการห้ามนำออกนอกประเทศมาเป็นเวลาประมาณ 80 ปีแล้ว ดังนั้นจึงถืออายุนี้เป็นตัวบ่งบอกถึงความเก่าของสิ่งนั้นๆได้) รักที่จุ่มเป็นรักที่มีส่วนผสมของเม็ดผงสีขาวๆขุ่นๆมองเห็นเม็ดผงขาวห่างๆ เป็นรักเปียกสีแดงๆอมดำเหลือบๆใสขอบรักแดงหนา (ไม่ใช่รักน้ำเกลี้ยง) สภาพเหมือนกับรักที่ท่านใช้ทำตะกรุด หรือเหมือนกับรักที่เกจิอาจารย์ใช้จุ่มเครื่องรางของขลังยุคเก่าทั่วๆไป รักตึง และผิวเนื้อพระที่รักหลุดออกมานั้นบางแห่งจะเห็นเนื้อมีสีแดงๆไม่ทราบว่าเป็นชาดหรือไม่ติดอยู่เป็นจุดๆติดซึมเป็นเนื้อเดียวกับเนื้อขององค์พระ ฐานปาดเป็นระนาบแต่ไม่ถึงกับเรียบเป็นไม้กระดาน เห็นเป็นคลื่นคล้ายๆกับลายนิ้วมือคนกดแต่งเล็กน้อย สามารถวางตั้งได้ไม่โอนเอน ขอบองค์ทั้งสองด้านมีตะเข็บรอบองค์ตั้งแต่เศียรลงมายกเว้นใต้ฐานที่ถูกแต่งให้เรียบ ด้านหลังมีรอยแต่งละเอียด เรียบ ผิวตึง เห็นลำคอ สวยเหมือนคนนั่งหันหลังพนมมือ ผิวมียุบ ย่นเป็นเม็ดผด เป็นคลื่นเล็กน้อยบางแห่งบางส่วน เนื้อที่รักหลุดร่อนออกไป และถูกสัมผัสมาบ้างจะเกลี้ยงใสสีน้ำตาลอมแดงใสแต่ไม่เป็นสีเดียวกันทั้งหมด ผิวด้านข้างและผิวในส่วนลึกที่สัมผัสไม่ถึงผิวของรักจะมีคราบติดสะสมเป็นฝุ่นๆละอองสีน้ำตาลฝ้าๆเหมือนกับสนิมเหล็กบางๆแต่ยังเห็นผิวรักแต่เห็นเป็นสีน้ำตาล เปรียบเสหมือนกับเราวางสิ่งของไว้นานๆและมีฝุ่นละอองเกาะจับ โดยไม่ได้ทำความสะอาด สภาพพระสวยมากๆเดิมๆ ไม่เคยใช้แทบจะไม่ถูกจับมากก่อน ส่วนด้านหน้าจะเห็นผิวใสบ้างบางส่วนเพราะถูกมือคนจับสัมผัสภายหลัง สำหรับขนาดขององค์พระนั้น วัดจากของจริง ฐานกว้างประมาณ 2.2 ซม.สูงประมาณเกือบๆ 3 ซม. พระองค์นี้ยังไม่เห็นปรากฎในวงการพระเครื่องมาก่อน เพราะเช่าซื้อจากบุคคลในท้องถิ่นจังหวัดสุโขทัยที่เก็บไว้บรรจุในถุงไถ้ (ถุงผ้าลินินสีขาวขุ่นๆที่ทำไว้สำหรับใส่เหรียญเงินสมัย ร.5) ท่านใดสนใจก็โทรสอบถามไปครับ