ประมูล เหรียญหลวงพ่อแช่มรุ่นสุดท้าย : พระล้านนา.คอม เว็บ พระเครื่อง พระบูชา อันดับหนึ่ง ของภาคเหนือ

ชื่อพระ :

เหรียญหลวงพ่อแช่มรุ่นสุดท้าย

รายละเอียด :

หลวงพ่อแช่ม วัดดอนยายหอม เป็นหนึ่งในพระเกจิอาจารย์ที่โด่งดังเป็นพระอริยะสงฆ์ เป็นที่เคารพสักการะของชาวนครปฐม และพุทธศาสนิกชนโดยทั่วไป แม้แต่คนที่นับถือศาสนาอื่นก็ยังเคารพเลื่อมใส จังหวัดนครปฐมถือได้ว่าเป็นดินแดนแห่งพระเกจิอาจารย์อาคมขลังขมังพระเวทตั้งแต่อดีตสืบทอดถึงปัจจุบัน มีพระเกจิอาจารย์นับจำนวนได้เกินร้อยรูปแต่ละรูปล้วนมีเกียรติคุณลือชาไปทั่วแคว้นแดนไทย หลวงพ่อแช่ม วัดดอนยายหอม ก็ถือเป็นยอดแห่งพระเกจิอาจารย์แห่งยุคอีกรูปหนึ่ง ท่านเป็นที่ยอมรับในความที่มีอิทธิฤทธิ์ปฎิหารย์ตลอดทั้งบุญฤทธิ์ของท่านประจักษ์ตาประจักษ์ใจ ซึ่งความศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวง ของหลวงพ่อแช่มได้เคยปรากฏให้ใครต่อใครได้พบเห็นมามากต่อมาก ท่านเป็นพระอริยสงฆ์ที่มีวาจาศักดิ์สิทธิ์ใครขอพรได้พรจากท่านแล้วมักจะมีความรุ่งเรืองสมประสงค์ทุกรายไป

กำเนิดหลวงพ่อแช่ม

   หลวงพ่อแช่มท่านมีนามเดิมว่า แช่ม อินทนชิตจุ้ย ถือกำเนิดเกิดมาเมื่อวันพุธที่ 6 มีนาคม พ.ศ.2449 ตรงกับวันแรม 8 ค่ำ เดือน 4 ปีมะเมีย ณ.บ้านหลังหนึ่ง หมู่ที่ 1 ตำบลดอนยายหอม อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม โยมบิดาชื่อ นายเนียม โยมมารดาชื่อ นาง อ่ำ อินทนชิตจุ้ย มีพี่น้องร่วมสายโลหิตรวมทั้งสิ้น 7 คน หลวงพ่อแช่มเป็นคนที่ 3 พี่น้องร่วมสายโลหิตทั้ง 7 คน มีดังต่อไปนี้

   1. นายเอี่ยม อินทนชิตจุ้ย
   2. นายอุ่ม อินทนชิตจุ้ย
   3. หลวงพ่อแช่ม (ฐานุสสโก)
   4. นางช้อย ลำวิไล
   5. นายพวง อินทนชิตจุ้ย
   6. นางเจียก สอดสุข
   7. นายพุ่ม อินทนชิตจุ้ย

   พี่น้องทั้ง 7 คนดังกล่าวนี้ ปัจจุบันได้เสียชีวิตหมดแล้ว

พื้นฐานเดิมของครอบครัว

[/color]

อาชีพพื้นฐานเดิมของโยมบิดา-มารดา ของหลวงพ่อแช่ม ก็เหมือนกับอาชีพของครอบครัวอื่นๆ ในตำบลเดียวกัน ซึ่งเกือบจะทุกครอบครัวประกอบอาชีพในทางทำนาปลูกข้าว เลี้ยงเป็ด-ไก่ เล็กๆน้อยๆ เดื่อเป็นอาชีพเสริมในครัวเรือน โยมบิดา-มารดา มีพื้นที่นาทำกินหลายสิบไร่ ตำบลดอนยายหอมในสมัยนั้นยังไม่เจริญ ยังมีประชากรไม่มากนัก ที่ทางก็ไม่มีคนจับจอง สิ่งที่จำนำมาเป็นเครื่องอุปโภคบริโภคนั้นยังมีอยู่ทั่วไป และไม่ค่อยจะมีใครหวงแหนเหมือนอย่างในสมัยปัจจุบันนี้ พืชผัก ปลา อาหารสมบูรณ์ การทำมาหากินต้องอาศัยธรรมชาติเป็นหลัก กลางท้องทุ่งนาในสมัยก่อนยังเป็นป่าเป็นพง ยังไม่เป็นทุ่งโล่งเหมือนอย่างกับปัจจุบันนี้ โยมเนียมจึงพากเพียนหักล้างถางพงบุกเบิกไร่นาสะสมไว้เพื่อจะได้เป็นมรดกตกทอดสู่ลูกหลานต่อไป

ชีวิตในปฐมวัย

   เมื่อโยมบิดา-มารดา ได้กำเนิดเด็กชายแช่มแล้ว ก็ทะนุถนอมเลี้ยงดูเยี่ยงเด็กสามัญชนทั่วไป ตามฐานะที่พ่อแม่จะพึงมี ในวัยเยาว์ เด็กชายแช่มจะเป็นลูกที่เลี้ยงง่าย ไม่ออดอ้อน งอแง เมื่อเจ็บไข้ได้ป่วยจะหายเร็ว ไม่ดื้อรัน เกเร ว่านอนสอนง่ายจึงเป็นที่รักและเอ็นดูของพ่อแม่ พี่ๆน้องๆ และเพื่อนบ้านในละแวกเดียวกัน เด็กชายแช่มชอบแสวงหาสันโดษเป็นเนืองนิตย์ ดำรงชีวิตแบบเรียบง่าย ไม่ชอบการเอารัดเอาเปรียบใคร มีความเมตตา เสียสละและชอบช่วยเหลือเป็นห่วงเป็นใยต่อเพื่อนเด็กๆด้วยกัน ไม่ชอบทำบาป ไม่ยิงนก ตกปลา หักขาตั๊กแตน ซึ่งผิดวิสัยกับการกระทำของเด็กทั่วไป ตรงกันข้ามเด็กชายแช่มกลับมีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อเพื่อนๆ รักความสะอาดเรียบร้อย ยิ่งกว่านั้นยังได้แสดงออก ซึ่งสัญลักษณ์แห่งความเป็นปรัตถจริยา คือชอบทำประโยชน์ให้กับคนอื่น ทั้งนี้สังเกตได้จากการร่วมเล่นระหว่างเพื่อนเด็กๆด้วยกัน เช่น แทนที่จะเล่นซ่อนหา ตี่จับ แต่เด็กชายแช่ม มักจะหาโอกาสชักชวนเพื่อนๆ ให้เล่นแข่งขันกันทำความสะอาด เช่น เล่นกวาดขยะบนถนน หน้าลานบ้าน เก็บเศษไม้ ตัดแต่งกิ่งไม้ที่เกะกะระรานทางเดิน แข่งขันกันรดน้ำต้นไม้ เป็นต้น

   เมื่อเติบใหญ่เป็นวัยรุ่น นายแช่มต้องช่วยพ่อแม่ทำนาและเลี้ยงสัตว์ การทำนาก็ใช้วัวเป็นกำลังหลักสำคัญ นายแช่มเป็นคนรักสัตว์มาก ให้การเลี้ยงดูวัวของครอบครัวเป็นอย่างดียิ่ง แม้แต่จำใช้คำพูดคำจากับวัวก็ยังใช้ภาษาที่ไพเราะ เมื่อเสร็จจากการไถนาในแต่ละวันแล้ว ก็จะไล่ต้อนวัวไปกลางทุ่งเพื่อให้วัวได้กินหญ้าอ่อนตามประสาของมัน เมื่องานประจำวันที่รับผิดชอบมีมากและหลีกเลี่ยงไม่ได้ นายแช่มจึงไม่ค่อยได้มีโอกาศเที่ยวเตร่สนุกสนาน เฮฮา เถลไถล เกกมะเหรกเกเร เหมือนกับวัยรุ่นทั่วๆไปในชุมชนนั้น

   นายแช่มนับว่าเกิดมาโชคดีที่มีพ่อ-แม่ ซึ่งถือว่าเป็นพรหมของลูกได้รับการดูแลเอาใจใส่จากพ่อ-แม่อย่างเป็นธรรม พ่อเนียม แม่อ่ำ จะให้ความเป็นธรรมในการอบรมเลี้ยงดูลูกๆทุกๆคน การปฏิบัติหน้าที่ในฐานะห้วหน้าครอบครัวตลอดจนการประพฤติปฏิบัติตน พ่อเนียมก็เป็นแบบฉบับเยี่ยงอย่างที่ดี นำมาซึ่งกำลังใจ และความอบอุ่นใจแก่ลูกเมียและญาติพี่น้องทุกคน การประพฤติดีและประพฤติชอบอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ความมีมุมานะบากบั่นขยันหมั่นเพียรในการทำมาหากิน ความมีคุณธรรมนั้น พ่อเนียมได้เป็นแบบอย่างที่ดีงามของลูกๆ และเพื่อนบ้านเสมอมา นายเช่มได้รับการอบรมสั่งสอนจากพ่อเนียมให้เห็นจริงเห็นจังในกรรมต่างๆ ที่จะมาเป็นผลสนองแก่การกระทำนั้นๆ ลูกๆของพ่อเนียมทุกคน เกรงกลัวต่อบาป จึงตั้งมั่นอยู่ในคุณธรรมเหมือนพ่อเนียม การประพฤติปฏิบัติให้ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม โดยมุ่งหวังที่จะปลูกฝังจริยธรรมและสัมมาอาชีวะให้แก่บุตร-ธิดานั้น พ่อเนียมเห็นว่ามีความสำคัญยิ่งกว่าการใฝ่หาทรัพย์สมบัติมาสะสมเป็นกองมรดกไว้ให้เสียอีก พ่อเนียมเห็นว่าทรัพย์นั้นผู้ถือกรรมสิทธ์ประพฤติไม่ดี แม้จะมีมากน้อยเพียงใด ก็ย่อมจะรักษาทรัพย์นั้นไว้ไม่อยู่ ย่อมอันตรธานหายไป หมดสิ้นไม่วันใดก็วันหนี่ง ส่วนคนประพฤติปฏิบัติดีนั้น แม้ทรัพย์สินมรดกจะมีน้อยหรือไม่มีเลย ก็อาจจะแสวงหาสะสมเก็บหอมรอมริบไว้มากได้ พ่อเนียมจึงมักจะบอกลูกให้คิดอยูเสมอว่า ?ใครมีปัญญาย่อมหาทรัพย์ได้ง่าย ถ้ารู้จักหา รู้จักเก็บ ก็คงไม่รู้จักจน การก่อสร้างครอบครัว ก้ต้องค่อยๆ ก้าวขึ้นทีละน้อยๆ อย่าคิดโลภมาก ผลีผลามตัดสินใจอะไรง่ายจนเกินไป อาจจะพลาดพลังได้ง่าย?

ในสมัยนั้นตำบลดอนยายหอมยังไม่มีโรงเรียนเหมือนอย่างในสมัยปัจจุบัน ชาวบ้านไม่รู้จักหนังสืออ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ จึงมีมาก โดยเฉพาะผู้หญิงจะไม่มีโอกาศรู้หนังสือเลย คนที่พอจะอ่านออกเขียนได้ส่วนมากมักจะมีหลวงอาตาปู่ เป็นสมภารเจ้าวัด พ่อ-แม่ที่มองการไกลเล็งเห็นความสำคัญของการศึกษา รู้คุณค่าของการรู้จักหนังสือ ก็จะนำบุตรหลานไปฝากไว้กับพระที่วัด เพื่อมอบหมายให้ปรนนิบัติรับใช้ เวลาว่างก็ศึกษาเล่าเรียนกับพระไปด้วย เป็นการศึกษานอกรูปแบบ ถนัดอย่างไรก็เล่าเรียนไปตามนั้น คนทั่วๆไปมักจะคิดว่า หนังสือไม่สำคัญต้มแกงกินไม่ได้ จะอ่านเขียนไปทำไม ไม่รู้หนังสือก็ไม่เห็นติดคุกติดตราง เมื่อบุตรหลานเติบโตก็ควรจะฝึกหัดให้ถือหางคันไถฝึกฝนให้ทำไร่ไถนา จะเหมาะสมและมีประโยชน์มากกว่า ทางราชการและกฎหมายบ้านเมืองก็ยังไม่ได้ออกระเบียบกฎเกณฑ์การบังคับให้เข้าโรงเรียน การเรียนรู้หนังสือจึงถือว่าไม่จำเป็น และสำคัญเท่ากับการเรียนรู้เรื่องทำไร่ไถนา หว่านพืชพันธุ์ เด้กๆมีหน้าที่อย่างเดียว คือเมื่อตื่นนอนแล้วต้องต้อนวัวออกไปทำนากลางท้องทุ่งนา แต่พ่อเนียมไม่ได้คิดอย่างชาวบ้านทั่วไป คิดอยู่เสมอว่าลูกๆของพ่อเนียม(โดยเฉพาะลูกชาย) จำเป็นต้องเรียนรู้หนังสือ เพราะจะต้องบวชเรียนในภายภาคหน้า เมื่อมีอายุครบกำหนด คนที่ไม่รู้หนังสือคือคนตาบอด พ่อเนียมจึงหาวิธีการต่างๆทำให้ลูกๆ ไม่เบื่อบ้าน โดยหารูปภาพสวยๆ ที่เกี่ยวกับสัตว์ ผลไม้หรือธรรมชาติมาให้ดูแล้วอธิบายให้ลูกๆฟัง หานิทานแปลกๆที่น่าขันและเป็นคติสอนใจมาเล่าให้ลูกๆฟังในยามว่างหรือก่อนเข้านอนในตอนกลางคืน ให้ลูกๆเลื่อมใสศรัทธาในพุทธศาสนา สั่งสอนให้ลูกสวดมนต์ท่องศีลห้าอยู่เป็นประจำ เมื่อเด็กชายแช่มเติบโตพอสมควร พ่อเนียมก็นำไปฝากไว้กับพระที่วัดดอนยายหอม เพื่อปรนนิบัติรับใช้ และศึกษาเล่าเรียนทั้งทางโลกและทางธรรมควบคู่กันไปด้วย การเรียนกับพระในสมัยนั้นกว่าจะอ่านออกเขียนได้ต้องใช้เวลาเป้นปี เพราะพระที่สอนไม่ได้จบการศึกษา ไม่มีประกาศนียบัตร ไม่มีปริญญาบัตร จึงไม่รู้หลักไม่รู้เทคนิคการสอน มุ่งสอนให้ท่องจำอย่างเดียว ไม่มีจิตวิทยาในการสอน ไม่มีระเบียบแบบแผนในการสอน สอนหลัก ก.ข. กา กิ กี แม่กก กน กม และมูลบทบรรพกิจ อุปกรณ์การสอนการเรียนก็ไม่มี อย่างดีก็มีแต่กระดานไม้ แล้วใช้ถ่านหุงต้มเขียน เมื่อเต็มแผ่นไม้กระดาน ก็ลบ-ล้างแล้วเขียนใหม่ เด้กชายแช่มได้รับการศึกษาอักษรสมัยภาษาไทยจากพระตามความนิยมของคนในสมัยนั้น โดยการเรียนที่เรียกว่า?หนังสือวัด? มีความรู้เบื้องต้นพออ่านออกเขียนได้ และมาศึกษาเพิ่มเติมอย่างแตกฉานเมื่ออุปสมบทเป็นพระภิกษุแล้ว

สู่ร่มกาสาวพัสตร์

[/color]

ด้วยจิตใจที่ฝักใฝ่ ด้านการศึกษาทางธรรม พออายุครบบวช คืออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ นายแช่มไม่รีรอปรึกษารบเร้าให้พ่อเนียม แม่อ่ำจัดแจงบวช เพราะเห็นว่าการใช้ชีวิตในการทำนาเข้าทำนองว่าหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน นั้นคงไม่สามารถจะแสวงหาความสงบสุขบรรลุถึงจุดมุ่งหมายทั้งในด้านการศึกษาและการช่วยเหลือเกื้อกูลเพื่อนมนุษย์ด้วยกันได้ อย่างดีก็แค่ต้อนวัวออกจากคอกไปทำนากลางท้องทุ่งในตอนเช้า พอตกตอนเย็นก็ต้อนวัวกลับเข้าคอก ประกอบกับนายแช่มเป็นคนนิสัยโอบออ้มอารีมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ชอบช่วยเหลือเพื่อนบ้านเสมอเมื่อมีโอกาส และช่วยเหลือด้วยความยินดีและเต็มใจ นายแช่มคิดว่าความสุขที่แท้จริง น่าจะเป็นความสุขที่เกิดจากการปฏิบัติทางธรรม

พ่อเนียม แม่อ่ำ ได้พานายแช่มไปหาเจ้าอาวาสวัดดอนยายหอม ซึ่งขณะนั้นก็คือ หลวงพ่อเงิน จันทสุวัณโณ เพิ่งจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดดอนยายหอม ปกครองพระภิกษุสามเณรได้เพียง 3-4 ปี เท่านั้น หลวงพ่อเงินท่านมีศักดิ์เป็นอาของนายแช่มอีกด้วย พ่อเนียมได้ปรึกษาหารือเกี่ยวกับพิธีการและฤกษ์ยามในการบวช โดยกำหนดวันอุปสมบทในวันศุกร์ที่ 6 พฤษภาคม 2470 ตรงกับวันศุกร์ เดือนหก ขึ้นหกค่ำปีเถาะ ณ.พัทธสีมาวัดดอนยายหอม โดยมีพระครูอุตตรการบดี(หลวงพ่อสุข) วัดห้วยจระเข้ เป็นพระอุปัชฌาย์ และมีหลวงพ่อเงิน เจ้าอาวาสวัดดอนยายหอม เป็นพระกรรวาจาจารย์ ได้รับนามฉายาว่า ฐานุสสโก

เมื่อได้อุปสมบทแล้วภิกษุแช่มก็จำพรรษาที่วัดดอนยายหอม ได้ศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรมและศึกษาวิชาการทางด้านพุทธศาสนาอย่าจริงจัง ท่านเป็นพระนวกะ(พระบวชใหม่) ที่มีความมานะอดทน มีวิริยะอุตสาหเป็นเลิศ ตั้งใจศึกษาด้านปริยัติธรรมอย่างจริงจังไม่เห็นแก่ความเหนื่อยยากแต่ประการใด และในขณะนั้นหลวงพ่อเงินซึ่งเป็นสมภารหนุ่มมีอายุเพียง 33 ปี พรรษาที่ 13 มีความตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะส่งเสริมการศึกษาด้าน พระปริยัติธรรมอย่างจริงจัง มีความตั้งใจที่จะสร้างสำนักเรียนวัดดอนยายหอมให้เจริญรุ่งเรืองตลอดไป จึงพยายามให้ภิกษุสามเณรได้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนอย่างเข้มงวด หลังจากที่พระภิกษุแช่มอุปสมบท ได้เพียงพรรษาแรก ก็สามารถสอบนักธรรมชั้นตรีได้จากสนามหลวงคณะจังหวัดนครปฐม และต่อมาได้รับความไว้วางใจจากหลวงพ่อเงินพระภิกษุแช่มเป็นครูสอนพระปริยัติธรรมแก่พระภิกษุสามเณรภายในวัดดอนยายหอมสืบต่อมาเป็นเวลานานหลายปี เมื่อสอบได้นักธรรมชั้นตรีได้ภายในปีเดียว ยิ่งเพิ่มกำลังใจให้ภิกษุแช่มได้มีความมุมานะในการศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรมมากขึ้นอีก จนกระทั้งสามารถเข้าสอบพระปริยัติธรรมแผนกธรรมได้นักธรรมชั้นเอกที่สนามหลวง

เหตุอัศจรรย์

ขอให้สังเกตว่าวันที่พ่อเนียมนำนายแช่มไปนมัสการหลวงพ่อเงิน ที่วัดดอนยายหอม เพื่อปรึกษาหารือพิธีการและฤกษ์พานาทีในการอุปสมบทของนายแช่ม ผลที่สุดหลวงพ่อเงินก็กำหนด เอาวันที่ 6 พฤษภาคม 2470 ซึ่งตรงกับวันศุกร์ ขึ้น 6 ค่ำ เดือน 6 ปีเถาะ เป็นวันอุปสมบท เมื่อถอดออกมาเป็นตัวเลขแล้วจะเป็นเลข 6 ทั้งหมด หลวงพ่อเงินท่านว่าเป็นฤกษ์ที่สุดสำหรับการอุปสมบทเพื่อสืบต่ออายุของพระพุทธศาสนา เหตุนี้จึงเป็นเหตุอัศจรรย์ที่น้อยคนนักจะได้รับวันสำคัญตรงกันเช่นนี้

คู่บารมีหลวงพ่อเงิน

หลวงพ่อเงิน จันทสุวัณโณ ได้รับฉายายกย่องจาดพุทธศาสนิกชนว่า (เทพเจ้าแห่งดอนยายหอม) ด้วยเหตุที่ท่านได้สร้างความดีอันหาที่เปรียบไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็น ถาวรวัตถุนานาประการ และการอบรมบ่มนิสัยให้ชาวบ้านดอนยายหอมและพุทธศาสนิกชนที่ศรัทธานับถือให้อยู่ในขนบธรรมเนียมประเพณีที่ดีงาม สมัยเมื่อวัดดอนยายหอมกำลังเริ่มต้นบูรณะปฎิสังขรณ์เสนาสนะในวัดหลายๆอย่าง พระภิกษุแช่ม ฐานุสสโก เปรียบเสมือนพระคู่บารมีของหลวงพ่อเงินและนับเป็นกำลังสำคัญของวัดทีเดียว ทั้งทางด้านการศึกษาเล่าเรียน พระปริยัติธรรมและด้านการก่อสร้างถาวรวัตถุบูรณะซ่อมแซมวัดดอนยายหอมให้พัฒนารุ่งเรืองต่อไป

ศึกษาทางด้านปฏิบัติกรรมฐาน

พระภิกษุแช่ม ท่านเป็นพระหนุ่มที่มีความมุมานะมีความวิริยะอุตสาหะเป็นเลิศ ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรมอย่างจริงจัง จนกระทั่งสามารถสอบได้ถึงขั้นนักธรรมเอก เมื่อสำเร็จนักธรรมสนามหลวงแล้ว พระภิกษุแช่มก็หันมาสนใจทางด้านปฏิบัติ ในขณะที่หลวงพ่อเงินกำลังเรืองด้วยพระเวทและบารมี ข้างกายท่านมีภิกษุหนุ่มซึ่งมีศักดิ์เป็นหลานท่าน นั่นก็คือพระภิกษุแช่มนั้นเอง ทุกสิ่งทุกอย่างที่หลวงพ่อเงินปฎิบัติ พระภิกษุแช่มก็ช่วยปฎิบัติเช่นเดียวกัน พระเวทคาถาอาคม ที่หลวงพ่อเงินมีอยู่และใช้ หลวงพ่อเงินก็ได้ถ่ายทอดให้แก่พระภิกษุแช่มทั้งหมดไม่ปิดบัง เมื่อพรรษามากเข้า พระภิกษุแช่มก็ขออนุญาตหลวงพ่อเงินออกธุดงค์ เพื่อปฎิบัติวิปัสสนากรรมฐานและ
สมถกรรมฐานได้ทำความเพียรจนสำเร็จแตกฉานเป็นอย่างดี การออกธุดงค์ในสมัยนั้นก็นิยมไปตามจังหวัดใกล้เคียงที่ไม่ห่างไกลมากนัก เช่น จังหวัดสมุทรสาคร สมุทรสงคราม ราชบุรี เพชรบุรี จังหวัดต่างๆ ที่กล่าวมานี้นับว่ามีพระเกจิอาจารย์ที่ขมังพระเวทยอดเยี่ยมทั้งนั้น พระเกจิอาจารย์ในยุคนั้นมีกิจวัตรที่ต้องปฎิบัติเป็นประจำอยู่อย่างหนึ่ง นั้นก็คือ การออกธุดงค์หลังจากออกพรรษาเลยกลางเดือน 12 ไปแล้ว หรือรับกฐินแล้ว จุดมุ่งหมายที่เหมือนๆ กันนั้นก็คือ ต้องนมัสการพระแท่นดงรัง ที่จังหวัดกาญจนบุรี ณ.ที่นี้คงจะเป็นจุดรวมบรรดาเกจิอาจารย์ที่โด่งดังมีชื่อเสียงจากทั่วสารทิศ แล้วมีการแลกเปลี่ยนความรู้ ความสามารถ ทางธรรม ทางไสยเวท และคาถาอาคมขลัง ซึ่งกันและกัน

วัดดอนยายหอมในขณะนั้นมีพระอาจารย์ผู้เคร่งครัดและรอบรู้ทางสมถกรรมฐานองค์หนึ่งชื่อพระอาจารย์รุ่ง ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงพ่อฮวบ อดีตเจ้าอาวาสวัดดอนยายหอม ขณะนั้นพระภิกษุแช่มเป็นพระภิกษุหนุ่มมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะอุทิศตนเพื่อสืบต่อพระพุทธศาสนาท่านเคยปรารภว่า เมื่อศึกษาเล่าเรียนทางด้านปริยัติธรรมอันเป็นพื้นฐานความรู้ในเบื้องแรกได้พอสมควรแล้ว ก็ควรจะศึกษาเล่าเรียนทางด้านปฎิบัติต่อไป หลวงพ่อแช่มเคยเล่าให้ฟังว่า การเรียนสมถกรรมฐานในระยะเริ่มแรกนั้น ต้องใช้ความอดทนจริงๆ ดีแต่ว่ามีพระอาจารย์รุ่ง ซี่งรอบรู้และเชี่ยวชาญในด้านนี้คอยควบคุมให้กำลังใจและตรวจสอบอารมณ์อยู่เสมอ กว่าสำเร็จลุล่วงไปได้ต้องใช้เวลานานนับปี

นิวรณ์ทั้ง 5

[/color]

หลวงพ่อแช่มบอกว่าการที่จะเจริญบริกรรมภาวนาขึ้นไปจนถึงขั้นอุปจารภาวนาได้นั้นส่วนมากต้องพบกับอุปสรรคอันยิ่งใหญ่นานัปการ นิวรณ์เปรียบเสมือนมารร้าย ที่คอยกางกั้นไม่ให้ญาณสมาบัติเกิดขึ้นแก่ผู้บำเพ็ญสมถกรรมฐาน มี 5 อย่าง คือ
1.   กามฉันทะนิวรณ์ ได้แก่ การพึงพอใจในกามคุณอารมณ์ต่างๆ หมายความว่า ในขณะบำเพ็ญสมถกรรมฐานหากมีจิตคิดอยากได้ฌาณสมาบัติซึ่งเป็นจุดหมายแห่งการบำเพ็ญสมถกรรฐานก็จัดได้ว่าเป็น กามฉันทะนิวรณ์
2.   พยาปาทะนิวรณ์ ได้แก่ ความไม่พอใจในอนิฏฐารมณ์ต่างๆ (อารมณ์ที่ไม่น่าปรารถนา) เช่น เกิดบ้าเลือดเดือดดาลใจว่าตนทำกรรมฐานไม่เจริญก้าวหน้าที่ดี หรือมีความโกรธ ต่อท่านอาจารย์ผู้บอกกรรมฐานแห่งตน โดยหาว่าท่านเป็นคนจู้จี้จุกจิกคอยแนะนำพร่ำสอนและดุตวาดอยู่เนืองนิตย์ แสดงออหริ ด้วยโวหาร และปากมากเสียจนรำคาญก็ดี จัดว่าเป็น พยาปาทะนิวรณ์
3.   ถิ่นมิทธะนิวรณ์ ได้แก่ ความหดหู่ ความง่วงเหงาและความท้อถอย หลวงพ่อท่านบอกว่า ไอ้ตัวถิ่นมิทธะนิวรณ์ ตัวนี้สำคัญที่สุด มันก็คืออริร้ายที่คอยตามผจญผู้บำเพ็ญสมถกรรมฐาน อยู่ตลอดเวลา มันคอยให้เกิดความรู้สึกหดหู่เหมือนกับว่าความง่วงเข้าครอบงำขนาดใหญ่ มันเป็นความง่วงแบบสลักจิตใจ บางทีให้เกิดความท้อถอย ไม่อยากปฏิบัติต่อ ไม่อยากได้ดีอะไรทั้งหมด
4.   อุทธัจจกุกุจจนิวรณ์ ได้แก่ ความฟุ้งซ่าน รำคาญใจ มันร้ายพอๆกับไอ้ตัวถิ่นมิทธะนิวรณ์ทีเดียว ง่วงไม่ง่วงเปล่าคิดมากไปอีกด้วย คิดฟุ้งซ่านไปหมดเห็นคนทั้งหลายกลายเป็นคนไม่เข้าท่าไปหมด เป็นคนโง่ไม่รู้จัดธรรมวินัย มีใจเสื่อมทราม คนที่ไม่มีความสำรวมระวัง บางทีหนักเข้าเห็นครูบาอาจารย์เป็นคนโง่ไปก็มี ให้นึกคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆนานา อาการดังกล่าวชอบเกิดแก่ผู้บำเพ็ญสมถกรรมฐานและวิปัสสนากรรมฐานอย่างยิ่ง
5.   วิจิกิจฉานิวรณ์ ได้แก่ความสงสัยในคุณพระรัตนตรัย คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คือขณะบำเพ็ญภาวนาอยู่อย่าขมักเขม้น อยู่เกิดความสงสัยขึ้นมาได้ว่าพระพุทธเจ้ามีจริง หรือพระพุทธเจ้าได้บรรลุฌาณสมาบัติดันจัดเป็นวิกขัมภณวิมุตติ และได้บรรลุมรรคผลนิพานจริงหรือเปล่าหนอ
พระธรรมที่พระพุทธเจ้าได้แสดงไว้นั้น เป็นความจริงหรือเปล่าหนอ ญาณสมาบัติและมรรคผลนิพพาน ซึ่งเป็นจากการบำเพ็ญกรรมฐานนั้น มีจริงหรือเปล่าหนอ
พระอริยสงฆ์

ราคาเปิดประมูล :

100 บาท

ราคาสูงสุด ขณะนี้ :

100 บาท

ราคาที่ต้องเพิ่มขึ้น ขั้นต่ำ :

100 บาท

เงื่อนไขการรับประกัน :

เก๊คืนเต็ม

ผู้ตั้งประมูล :

wichai y.dithee

ที่อยู่ :

30/90หมู่1 ถนนพระราม2 ซอย 49 แขวงท่าข้าม เขตบางขุนเทียน กทม. thailand (ID LINE : hanuman99)

เบอร์โทรติดต่อ :

0918849213, 0918849213

E-mail :

chutchaiy@yahoo.com

ชื่อบัญชี :

นายอภิชัย แย้มแก้วดิถึ

เลขที่ บัญชี :

1180342568

ประเภท บัญชี :

ออมทรัพย์

ธนาคาร :

ธนาคารกรุงเทพ จำกัด (มหาชน)

สาขา :

สีลม

วันที่ :

Mon 13, Jun 2011 09:09:53