|
ประวัติความเป็นมาของพระนางพญา (ขอขอบคุณข้อมูลจากช่อง 3)
เช้าวันอาทิตย์ ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2553 ที่บริเวณใกล้ฐานเจดีย์หลวง วัดราชบูรณะ อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ประชาชนที่ทราบข่าวในวงการพระเครื่องว่า กรุวัดราชบูรณะแตก ต่างจับจองพื้นที่ขุดหาพระเครื่องพิมพ์นางพญาเข่าโค้งและเข่าตรง ที่มี 2 สี คือสีดำและสีแดงเนื้อดิน หลังก่อนหน้านี้พระและเณรช่วยกันถอนรากถอนโคนต้นมะม่วงจัดเตรียมสถานที่จัด วันสงกรานต์ที่จะถึงนี้ แต่พบไหบรรจุพระเครื่องเป็นจำนวนมาก
บรรยากาศ การขุดหาพระเครื่องเป็นไปอย่างคึกคัก เนื่องจากในพื้นที่ยังมีพระพิมพ์นางพญากระจายอยู่รอบเจดีย์หลวง ซึ่งทางวัดไม่ได้ห้ามขุดเนื่องจากเป็นความต้องการของประชาชนที่ต้องการช่วย หาหากพบไหพระเพิ่มจะได้นำถวายให้กับทางวัดต่อไป
พระปรีชา วุฒิสาสน์ วุฑฒิโก เลขานุการเจ้าอาวาส ผู้ค้นพบบอกว่า ก่อนหน้านี้ได้นำพระและเณรมาช่วยกันพัฒนาวัดตามปกติ เพื่อทำความสะอาดเตรียมสถานที่จัดกิจกรรมวันสงกรานต์ที่ใกล้จะถึงนี้ โดยก่อนหน้านี้บริเวณดังกล่าวมีต้นมะม่วงที่ยืนต้นตาย จึงได้ชักชวนพระเณรให้ช่วยกันขุดรากถอนโคนต้นมะม่วงออกเสียเพื่อเปิดพื้นที่ ให้กว้างก่อนที่จะพัฒนาเป็นลานกว้างสำหรับจัดกิจกรรมก่อกองทราย และระหว่างที่ขุดรากเหง้าของต้นมะม่วงลึกลงไปประมาณ 1 เมตร จอบเสียมขุดไปโดนปากไหจึงได้ขุดอย่างระมัดระวัง พบว่าเป็นไหที่บรรจุพระเครื่องอยู่จำนวนมาก จึงได้รีบแจ้ง พระครูสิทธิธรรมวิภัช เจ้าอาวาสวัดราชบูรณะ ทราบ พระเณรจึงได้ช่วยกันขุด เบื้องต้นพบไหบรรจุพระจำนวน 5 ไห และจากสอบถามเซียนพระและคนเก่าแก่ในพื้นที่ คาดว่าน่าจะเป็นพระเครื่องที่พระครูอนุโยค ศาสนกิจ หรืออาจารย์อ่ำ อดีตเจ้าอาวาส จัดสร้าง และฝังไว้เมื่อประมาณ ปี พ.ศ.2469 หรือกว่า 80 ปีที่ผ่านมา ส่วนพระผงเนื้อดินพิมพ์นางพญาที่ขุดพบทางวัดจะเก็บรักษาไว้เป็นสมบัติของวัดก่อน
สำหรับพระที่ผมนำมาเสนอ คัดมาจากวัดแล้วครับ ค่อนข้างจะสมบูรณ์ เดิมๆ ยังไม่ผ่านการล้าง คราบดินจึงยังติดที่องค์พระ จัดว่าเป็นพระสวยครับ ท่านใดสนใจติดต่อมาได้ที่เบอร์ 085-685-2592
| 
