กรุนี้พบจากบริเวณเจดีย์ร้างในตลาดต้นลำไย ปัจจุบันที่ตั้งของเจดีย์นั้นเป็นที่ตั้งของศาลเจ้าประจำตลาดลำไย อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ โดยมีการค้นพบในประมาณปีพ.ศ.2498 เริ่มจากเจดีย์มีร่องรอยชำรุดผุพังและมีคนงานชาวจีนในตลาดแอบขึ้นไปขุดค้นเอาพระออกมาก่อน ภายหลังเจดีย์ได้ล้มพังลงมา จึงทำให้พระกระจายออกมาในตลาดและในวงของนักสะสม นอกจากจะพบพระพิมพ์ยอดขุนพลแล้วยังพบพระพิมพ์ปรกโพธิ์ หรือที่เรียกกันว่าพระขุนไกร พระที่พบส่วนใหญ่จะเป็นพระเนื้อดินเผา โดยจะพบทั้งที่มีการลงรักปิดทองและส่วนที่ไม่ได้ลงรักปิดทองก็มี นอกจากนี้ยังพบที่เป็นเนื้อว่านอีกด้วย ศิลปะที่เห็นเป็นศิลปะแบบเดียวกับพระปรกโพธิ์เชียงแสน ซึ่งเป็นสกุลช่างล้านนา พุทธลักษณะของพระยอดขุนพลนั้นจะเป็นพระนั่งปางมารวิชัย ปรากฏรายละเอียดของพระพักตร์ชัดเจน การวางพระกรแบบแขนอ่อนวางพระหัตถ์อยู่นอกเข่า ซึ่งมักจะเรียกว่าเข่าใน นอกจากนี้ยังมีรายละเอียดของเครื่องประกอบเป็นฉัตร และบังสูรย์ ประกอบด้านซ้ายและด้านขวา ล้วนเป็นเครื่องสูงของเจ้าพระยามหากษัตริย์ทั้งสิ้น ส่วนพระพิมพ์ปรกโพธิ์ขุนไกรนั้น รูปทรงกรอบนอกคล้ายๆ กัน รายละเอียดขององค์พระก็คล้ายคลึงกัน เพียงแต่เครื่องประกอบนั้น เป็นต้นโพธิ์ แบบ ซุ้มโพธิ์ พระทั้งสองชนิดนี้มีขนาดค่อนข้างเขื่องคือมีความกว้างประมาณ 4-4.3 ซ.ม. สูงประมาณ 5.5-6.2 ซ.ม. พระทั้งสองพิมพ์นี้ถือเป็นพระเครื่องยอดนิยมของภาคเหนือ จนได้รับการขนานนามว่า 'พระยอดขุนพล' ซึ่งปัจจุบันก็หาชมองค์แท้ๆ ยากเช่นกัน พุทธคุณนั้นว่ากันว่าเด่นทางด้านอยู่ยงและแคล้วคลาดครับ และพระเครื่องทั้งสองพิมพ์นี้ นับเป็นพระเครื่องศิลปะล้านนาที่สวยงามมาก ควรค่าแก่การเก็บรักษาเพื่อเป็นมรดกทางวัฒนธรรมแก่ลูกหลานสืบต่อไป