หลวงปู่เชื้อลูกศิษย์หลวงพ่อพัก วัดโบสถ์ ที่ท่านได้จัดสร้างขึ้นตามตำราหลวงพ่อพักโดยตรง รูปแบบสวยงามน่าสะสม

ชุบไมครอนทองคำ จอง ตัวละ 1,299 บาท

ชุบไมครอยทองคำขาว จอง ตัวละ 1,299 บาท

เอาเบี้ยด้านหลังมาโชว์ฮื้อได้ชมกั๋นเน้อ

หลวงปู่เชื้อ ตุฏฺฐสีโล อายุ ๘๘ ปี ๖๘ พรรษา พระเกจิขลังผู้เร้นกาย ซ่อนสายวิทยาคม

          จังหวัดอ่างทองนั้นเป็นจังหวัดที่มีเกจิอาจารย์ระดับแนวหน้ามากมายหลายองค์ แต่สิ่งที่แปลกอีกอย่างหนึ่ง คือ มักจะไม่มีผู้ที่บันทึกหรือทราบประวัติเกจิอาจารย์สายนี้กันอย่างถ่องแท้  เพียงแต่เป็นการสืบค้นประวัติกันแบบประติดประต่อจากปากคำคนเฒ่า  คนแก่  แต่ที่จะกล่าวถึงในที่นี้ก็คือ  หลวงพ่อพัก  จนฺทสุวณฺโณ วัดโบสถ์ อ.สามโก้  เกจิอาจารย์ที่สร้างเบี้ยแก้ได้ไม่เป็น  ๒  รองใคร  นอกจากเบี้ยแก้แล้ว วัตถุมงคลอื่นของท่านไม่ว่าจะเป็นเขี้ยวเสือแกะ สิงห์งาแกะ ตะโพนงาแกะ ตะกรุดโทนผ้ายันต์แดงเหรียญรูปเหมือนพิมพ์เสมาหลังยันต์ ล้วนเป็นที่เสาะแสวงหาของบรรดาลูกศิษย์และบุคคลเลื่อมใสศรัทธาทั่วไป

          หลายคนอาจจะสงสัยว่า ทำไมนิตยสารของเราจึงพิมพ์ชื่อของหลวงพ่อไม่เหมือนเล่มอื่น   จึงต้องขอกล่าวไว้ตรงนี้เลยครับว่า ที่จริงๆแล้วชื่อที่ถูกต้องของท่านต้องเขียนแบบนี้   เพราะท่านลงนามพระอุปัชฌาย์ในใบสูจิบัตรพระของหลวงพ่อกร่าย วัดโพธิ์ศรี  ไว้แบบนี้ครับ และป้ายที่หน้าวัดโบสถ์ ตำบลโพธิ์ม่วงพัน อำเภอสามโก้ จังหวัดอ่างทอง ก็เขียนไว้แบบนี้เหมือนกัน

หลวงพ่อพักเกิดเมื่อปี พ.ศ.๒๔๒๕  ตรงกับวันอังคาร เดือน ๑๑  ปีมะเมีย ณ หมู่บ้านท่ามะขาม  ตำบลดอนปรุ อำเภอวิเศษชัยชาญ (ปัจจุบันเป็นอำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี)  บิดาชื่อ  นายถมยา  เป็นคนบ้านอบทม  มารดาชื่อ  นางพุก  เป็นชาวมอญจังหวัดปทุมธานี  มีพี่น้องทั้งหมด  ๘  คน  ท่านเป็นบุตรคนที่ ๓ เมื่อย่างเข้าวัยหนุ่ม  บิดา มารดาได้นำไปฝากไว้กับหลวงปู่เถื่อน เจ้าอาวาสวัดหลวงอ่างทอง เพื่อเรียนหนังสือกระทั่งปี พ.ศ.๒๔๔๕ อายุครบ ๒๐ ปี จึงได้อุปสมบท ณ  พัทธสีมาวัดอ้อย โดยมี หลวงปู่เถื่อน วัดหลวงเป็นพระอุปัชฌาย์ ได้ฉายาว่า  จนฺทสุวณฺโณ  เมื่ออุปสมบทแล้วได้ติดตามพระพี่ชาย คือ ท่านเจ้าคุณรัตนมุนี ไปจำพรรษาที่วัดหงส์รัตนาราม ฝั่งธนบุรี เพื่อศึกษาและปฏิบัติทางด้านธุระ วิปัสสนากรรมฐานอยู่ในสำนักพระอาจารย์อูฐ เพียง ๖ พรรษา ท่านก็มีความเชี่ยวชาญเป็น อย่างดีกระทั่งปี  พ.ศ.๒๔๕๔  หลวงปู่เนตร  เจ้าอาวาสวัดโบสถ์ได้มรณภาพลง ชาวบ้านจึงมานิมนต์ให้ท่านกลับไปจำพรรษา  ณ วัดโบสถ์  จนได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสอย่างเป็นทางการในปี พ.ศ.๒๔๕๕ หลวงพ่อภักตร์  ได้รับแต่งตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์เมื่อปี  พ.ศ.๒๔๖๑  เป็นเจ้าคณะตำบล  พ.ศ.๒๔๖๒ 

          หลวงพ่อพัก ได้ศึกษาพุทธาคมจากอาจารย์หลายท่าน ได้แก่ อาจารย์วาต ซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่ชาย อยู่ที่บ้านท่ามะขาม อำเภอดอนปรู อดีตเคยเป็นขุนโจรผู้ยิ่งใหญ่แถวชานเมืองอ่างทอง และสุพรรณบุรี และเป็นผู้ที่มีวิชาอาคมสูง ล่องหนหายตัวได้ ต่อมาได้เลิกเป็นโจร แล้วหันเข้าสู่พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ต่อมาจึงถ่ายทอดวิชาต่างๆ ให้แก่หลวงพ่อพักจนหมดสิ้น โดยเฉพาะวิชาเบี้ยแก้ ตะกรุดโทน ผ้ายันต์แดง ฯลฯ อาจารย์ของหลวงพ่อพักอีกองค์หนึ่งคือหลวงปู่บุญ ผู้มีวิชาอาคมสูงจากแขวงเมืองพิจิตร ซึ่งได้ธุดงค์ล่องมาถึงแขวงเมืองวิเศษชัยชาญ จนได้มาพบกับหลวงพ่อพัก และได้ถ่ายทอดวิชาปลุกเสกเขี้ยวเสือแกะ งาช้างแกะ และวิทยาคมต่างๆ ให้แก่หลวงพ่อพัก 

          หลวงพ่อพักท่านเป็นพระที่มีเมตตาสูง ใครมาขอของดีกับท่าน  มักจะไม่ผิดหวัง  วัตถุมงคลที่หลวงพ่อทำให้แก่ลูกศิษย์ลูกหานั้นมีมากมายหลายอย่าง เช่น 

๑.เหรียญรูปท่าน มีทั้งเหรียญทอง เหรียญเงิน และเหรียญทองแดง ปัจจุบันค่อนข้างหายากและมีสนนราคาสูงครับ ส่วนเครื่องรางของขลังนั้นมี สิงห์งาแกะ ที่เด่นทางด้านมหาอำนาจ อยู่ยงคงกระพันชาตรี เมื่อนำติดตัวผ่านฝูงวัว วัวเหล่านั้นถึงกับแตกตื่นวิ่งหนี    

๒.ตะกรุดโทน เป็นตะกรุดมหารูดที่มีคุณวิเศษ ถ้ารูดไปข้างหน้าจะเป็นมหาอุด รูดไปด้านซ้ายจะเป็นเมตตามหานิยม รูดไปด้านขวาเป็นมหาอำนาจ รูดไปด้านหลังศัตรูไม่สามารถตามทัน   

๓.ตะโพนงาแกะของหลวงพ่อพัก ท่านสร้างไว้แจกพวกศิลปิน มีคุณวิเศษทางด้าน เมตตามหานิยม เมื่อนำติดตัวจะเป็นมหานิยมแก่ผู้พบเห็น

๔.แต่ที่ขึ้นชื่อที่สุดของหลวงพ่อนั้นเห็นจะเป็นเบี้ยแก้  เพราะถือได้ว่าเป็นสุดยอดแห่งเครื่องรางของขลังที่มีพุทธคุณครบทุกด้าน แต่โดดเด่นในด้านป้องกันคุณไสย อัปมงคลต่างๆ ยาสั่ง แก้เหตุร้าย ให้กลายเป็นดี แคล้วคลาดปลอดภัยและคงกระพันชาตรี  หลวงพ่อพักท่านทำเบี้ยแก้ให้ลุกศิษย์มากที่สุดในยุคสงครามอินโดจีน   เบี้ยแก้ของท่านไม่มีใครคัดของออกได้  ใช้ง่ายพกติดตัวง่าย ไม่มีเสื่อมแม้ว่าจะใส่ในกระเป๋ากางเกง หรือพกในชายผ้าซิ่น  กล่าวกันว่ากรรมวิธีการทำเบี้ยแก้ของหลวงพ่อพักนั้น ท่านจะนำเบี้ยใส่พานทองเหลือง  แล้วนำปรอทใส่ขวดเล็กๆ ตั้งอยู่อีกพานหนึ่งวางคู่กันใช้หญ้าคา ทำเป็นสะพานต่อจากขวดปรอทถึงตัวเบี้ย และท่านจะเรียกปรอทที่อยู่ในขวดวิ่งไปตามสะพานหญ้าคาลงสู่ตัวเบี้ยจนได้ตามสูตร หลังจากนั้นหลวงพ่อจะใช้ชันโรงอุดใต้ท้องเบี้ยอีกทีหนึ่ง  แล้วปิดทับด้วยตะกรุดที่ม้วนแล้วทุบให้แบนปิดทับบนชันโรง แต่ส่วนมากท่านไม่ได้ทำตะกรุดปิดไว้  และเมื่อรวบรวมเบี้ยแก้ได้จำนวนหนึ่งแล้วท่านจะให้ ลุงประเสริฐ มาลัยนาค เป็นผู้ถักเชือกหุ้มเบี้ยแก้ การถักเชือกนั้นจะถักเปิดด้านบนของตัวเบี้ยให้เห็นลายหอยเบี้ย ลายถักส่วนมากมักถักเป็นลายกระสอบ วนเป็นเส้นรูปไข่ตามตัวเบี้ย การถักห่วงจะถักเป็นด้านหลังสองห่วง หรือด้านบนหูเดียวก็มี บางตัวนั้นอาจจะมีที่ทำเป็นตะกรุดร้อยเชือกคาดเอวก็มี มีทั้งจุ่มรักและไม่จุ่มรักก็มี ต่อมาผู้มีฐานะมักจะนำไปเลี่ยมเงินหุ้มไว้ที่ร้านทองในอำเภอวิเศษชัยชาญ