(นี่คือลิขิตโครงกลอนสอนนักเล่นพระ) ของท่านอาจารย์ เชียร ธีรศานต์ ที่ข้าพเจ้าได้เล็งเห็นแล้วว่า มีประโยชน์มากๆ สำหรับนักเล่นพระทุกท่าน(หากท่องจำจนขึ้นใจ) ข้าพเจ้าจึงขอนำมาเผยแพร่ต่อ เพื่อเป็นวิทยาทานด้านความรู้ เพื่อ จะได้เป็นประโยชน์กับสังคมวงการพระเครื่อง ของบ้านเราสืบต่อไป.....           ***ขอลิขิตเป็นกลอนอักษรสาร ถึงเหตุการเริ่มเรียนเพียรศึกษา เรื่องพระเครื่องและพระปฏิมา เป็นเวลาเนิ่นนานจนเข้าใจ อันวิชาทั้งหลายในโลกนี้ จะไม่มีวิชาไหนเรียนไม่ได้ เพียงแต่ต้องหาหลักให้เข้าใจ เพียรเข้าไว้ไม่นานแตกฉานเอง        ***ข้าเริ่มต้นจากโต๊ะร้านกาแฟ นั่งเหลียวแลหาอาจารย์คนเก่งเก่ง พบแต่คนคุยโวอวดตนเอง ส่วนคนเก่งนั่งเฉยไม่สอนใคร ภาษิตไทยสอนว่าอย่าสอนเขา ต่อไปเราจะไม่มีซึ่งความหมาย ศิษย์ล้างครูมีอยู่แสนมากมาย สอนทำไมสอนให้โง่โบราณเตือน        ***จริงของท่านที่ว่าไว้ไม่ค่อยผิด คนรู้คุณรู้คิดหายากเหมือน เพชรเม็ดใหญ่ที่ฝังไว้อยู่ในเรือน จะหาเพื่อนที่หวังดีมีน้อยราย ฉะนั้นอันความรู้เรื่องดูพระ จึงมักจะจมดินสิ้นสลาย เจ้าของหวงรักษาจนกว่าตาย ความรู้หายไม่งอกงามตามนิยม        ***ข้าคิดแล้วการให้หมายเป็นทาน ไม่มุ่งการตอบแทนเป็นปฐม คนชั่วมีคนดีมากยากติชม ปล่อยอารมณ์ให้เป็นทานเบิกบานใจ คนจะคิดเล่นพระใช่เรื่องเล่น จะต้องเป็นคนที่มีจุดมุ่งหมาย ขณะนี้มีสองพวกแยกกันไป พวกหนึ่งใจยึดมั่นพุทธคุณ       ***อีกพวกหมายหาเงินดังประสงค์ หวังดำรงค์หารายได้มาอุดหนุน ไม่คิดถึงคุณธรรมมาค้ำจุน หวังหาทุนสะสมประการเดียว คนทั้งสองพวกนี้เรียนรู้ได้ เพราะว่ามีจุดหมายอันแน่นเหนียว ต้องเรียนรู้ให้ได้ประการเดียว ไม่ใช่เที่ยวดูเล่นเล่นตามอารมณ์        ***คนที่เล่นไม่เต็มใจมักไม่คิด เหมือนตองกล้วยบาดนิดนิดแผลสะสม จะกลายเป็นแผลใหญ่ปวดระบม เหมือนถูกต้มทีละน้อยเข้าตำรา คนงมงายโง่เง่าที่เขาเย้ย จะใครเลยคนไม่เรียนไม่ศึกษา เล่นโง่โง่โก้ตามเขาเข้าตำรา เขาจึงว่า โง่งม บรมเลย       ***จะเริ่มเรียนต้องหาพระเก่าเก่า จะได้เฝ้าเพียรดูไม่อยู่เฉย พระเก่าเก่าเราต้องเรียนอย่าเฉยเมย อย่าละเลยมองข้ามไม่นำพา อันความจริงเนื้อสร้างพระใช่หายาก ไม่ลำบากที่จะคิดใฝ่เสาะหา แต่งผสมเนื้อพระตามตำรา ก็ใช่ว่าจะเหมือนกันทุกแบบไป        ***ดินแบบนี้มีอยู่จังหวัดนั้น ทรายที่นั่นก็มีที่มั่นหมาย ว่านก็มีในป่าออกถมไป แต่ผสมกันอย่างไรพึงพิจารณา ตำราหนึ่งกำหนดไว้เป็นสัดส่วน ตำป่นกวนมากน้อยมีปัญหา ให้เราคิดติดตามตามตำรา ให้ดูว่าเนื้อพระนี้มีอะไร        ***เนื้อแก่ดินแก่ว่านแก่กรวดทราย พระแบบนั้นเป็นอย่างไรเนื้อแบบไหน อย่าปนเปเปะปะเปราะทั่วไป วัดตะไกรเนื้อทุ่งยุ่งทันที มีคนถามว่าข้านั้นคิดอย่างไร จึงไม่แผ่ขยายไปเล่นพระอื่น คนเรานี้มีชีวิตไม่ยั่งยืน ถึงพันหมื่นเราตายก่อนทุกคนไป        ***มีเวลาหาความรู้เพียงน้อยนิด แล้วจะคิดตะกายไปถึงไหน รู้อย่างเดียวรู้ให้รอดตลอดไป ก็นับได้ไม่้เสียชาติที่เกิดมา พูดถึงเรื่องมุ่งหมายเล่นพระเครื่อง ก็เป็นเรื่องพูดยากเสียหนักหนา ใครไม่มีใครไม่รู้ถึงบุญญา ธิการอัน มหามโหฬาร      ***คุณวิเศษย่อมรู้แก่ผู้ใช้ ถ้างั้นใครจะยอมซื้อเงินเป็นล้าน คนที่ซื้อปราดเปรื่องในเรื่องงาน คนเงินล้านมีหรือที่จะโง่งม พระเครื่องนำให้ทำแต่ความดี มีศักดิ์ศรีจะประสบแต่สุขสม คุณค่าเกินจิตสบายในอารมณ์ จึงนิยมกันแพร่หลายในปวงชน         ***จะเล่าเรื่องเบื้องหลังครั้งเริ่มเล่น ข้าพึ่งเห็นคุณพระเครื่องจากเหตุผล หลังสงครามครั้งที่สองโลกอลวล เนื่องจากคนไร้ศีลธรรมทำสงคราม ความเสียหายกระจายไปทั่วโลก ต่างทุกข์โศกเศร้าเสียหายจากสนาม รบกันตายไปมากในสงคราม พอถึงยามศึกสงบพบสบาย       ***คนที่ผ่านสงครามอันเบ็ดเสร็จ คนอยู่บ้านก็เหนื่อยเหน็ดและเสียหาย บ้านช่องพังแขนขาขาดอนาถใจ ใครรอดได้ต่างระลึกนึกถึงคุณ ไทยทุกคนนั้นคิดถึงคุณของพระ คุณพุทธะคงช่วยเหลือช่วยเกื้อหนุน พระแขวนคนช่วยมาได้นับว่าบุญ พระไม่ช่วยเกื้อหนุนแล้วอะไร        ***สิ้นสงครามแทนที่จะลืมพระเครื่อง แต่กลับเฟื่องใฝ่หากันยกใหญ่ ข้าราชการประชาชนต่างสนใจ เลิกแยกชั้นวรรณะได้กันไปเอง ท่านผู้ว่านายอำเภอข้าราชการ ต่างไปเยี่ยมชาวบ้านไม่ข่มเหง ดูพระเครื่องดีดีเป็นกันเอง ต่างซื้อขายได้ครื้นเครงสนุกดี        ***ข้าจึงเห็นประโยชน์ประการหนึ่ง เราเล่นพระจะเข้าถึงได้ทุกที่ หาผู้ว่านายอำเภอได้ด้วยดี บารมีคุณพระช่วยจึงง่ายดาย เริ่มหาพระโต๊ะกาแฟหลายหลายร้าน ไม่อยู่บ้านบ้านเกือบไม่มีความหมาย เชื่ออาจารย์ควักเงินซื้อไปมากมาย ผลสุดท้ายได้พระปลอมตรอมอุรา       ***จ่ายเงินไปหลายหมื่นขื่นในอก เกิดสะทกสะท้านเป็นหนักหนา เป็นคราวบุญก่อนจะเลิกกล่าวอำลา พระรอดมาโปรดครั้งเดียวถึงสิบองค์  มีพระแท้ก็ตั้งหน้าดูให้ขาด มิให้พลาดดูทุกจุดดั่งประสงค์ ล้างขี้กรุใส่น้ำมันล้างทุกองค์ จุดประสงค์ซื้อหามาทดลอง       ***เห็นสภาพทุกสภาพของผิวพระ ล้างแล้วจะสะอาดไม่มัวหมอง ใส่น้ำมันขี้ผึ้งผิวเรืองรอง ผิวมันผ่องนักเล่นเก่าเขานิยม เขาเรียกว่าพระกรุเก่าเขารู้จัก พวกเขารักดูง่ายชอบสะสม นักเล่นใหม่ไม่ชอบไม่นิยม เขาชื่นพระผิวใหม่ไม่เป็นมัน        ***ซื้อพระหักดูเนื้อในให้รู้แน่ เพียงเห็นแต่ผิวพระก็ไม่หวั่น รู้ไปถึงเนื้อในได้ฉับพลัน ตั้งแต่นั้นดูพระได้ด้วยมั่นใจ จึงขอเตือนเพื่อนนักเล่นให้รู้ไว้ ถ้าแม้นใครเคยล้างพระมามากหลาย ท่านจะรู้ดูพระออกได้ง่ายดาย ก็คล้ายคล้ายปอกเปลือกเลือกที่ชม       ***การจะดูองค์พระจะบอกให้ ควรจะถ่ายภาพพระจะเหมาะสม ขยายใหญ่กว่าตัวจริงเพื่อจะชม เส้นลายใดซอนบ่ม ณ.แห่งใด ภาพใหญ่ใหญ่ดูสบายย่อมได้เปรียบ แล้วนำพระเข้ามาเทียบจำจุดไว้ สันฐานแม้สูงต่ำเป็นอย่างไร คตที่ใดดูให้มั่นอย่าสั่นคลอน       ***การศึกษาหาวิชาให้รู้แท้ จะให้แน่ต้องจดฟังเหมือนครูสอน การเขียนไว้ใจเราต้องแน่นอน ต้องคิดก่อนแล้วจึงเขียนค่อยเรียนไป ถ่ายรูปไว้ขีดเส้นชี้จุดทุกจุด เป็นสมุดทบทวนถูกหรือไม่ แบบวิทยานิพนธ์จนขึ้นใจ จำเอาไว้ไม่ต้องคิดจิตชำนาญ        **การเล่นพระควรกำหนดเป็นจังหวัด จะถนัดดีกว่าต่างถิ่นฐาน พระที่เดียวเนื้อดินชินย่อมคล้ายกัน ศิลป์ประสานสอดคล้องทำนองเดียว การเผาหล่อก็ควรใช้ตำหรับครู เนื้อคงอยู่ใกล้กันไม่หวาดเสียว แม้ต่างกันเพียงนิดหน่อยคล้ายแนวเดียว จะลดเลี้ยวก็ไม่ไกลไปจากเดิม       ***ถ้าใครมีพรสวรรค์นั้นอีกอย่าง จะเรียนกว้างก็ได้ปัญญาเสริม จบปริญญาต่อไปความรู้เพิ่ม แม้จะเติมต่อไปไม่มีเต็ม ขอบอกเคล็ดเสร็จสรรพเพียงเท่านี้ เป็นการชี้แนะนำให้มีเข็ม ให้ศึกษาหาความรู้ให้ข้นเข้ม กล้าเล่นเกมส์เองได้ไม่ขาดกลัว.....     และ นี่ก็คือ ลิขิตโครงกลอนสอนนักเล่นพระ  ของท่านอาจารย์ เชียร ธีรศานต์ ผู้บุกเบิกวิชาตำราการล้างพระ  และ เป็นเซียนพระรุ่นเก่า ผู้เชี่ยวชาญด้านพระเครื่องยอดนิยม และ พระเบญจภาคี  ท่านเปรียบเสมือนครู ผู้มีแต่ให้ความรู้แก่ศิษย์ โดยไม่คิดหวังสิ่งตอบตอบแทน กุศลผลบุญในวิทยาทานครั้งนี้ จงส่งผลไปยังครอบครัวของท่านอาจารย์ เชียร ธีรศานต์ จงมีแต่ความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ..... (ด้วยความเคารพจากใจ เชียงใหม่อาร์ต)