พระล้านนาดอทคอม แหล่งรวมพระเครื่องเมืองเหนือ
อู้ได้ซะป๊ะเรื่อง

ปาฏิหาริย์เหรือเหตุบังเอิญ ตุ๊อุ๊ยตั๋น ปัญโญ

ปาฏิหาริย์เหรือเหตุบังเอิญ ตุ๊อุ๊ยตั๋น ปัญโญ

   
  ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนนะครับว่า ผมไมได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับสำนักสงฆ์ม่อนปู่อิน และไม่ได้ตุนวัตถุมงคลของทางสำนักสงฆ์เพื่อเก็งกำไร ที่เขียนข้อความนี้ก็เพื่อที่จะเผยแพร่บุญบารมีของครูบาอาจารย์ เนื้อนาบุญของดินแดนล้านนาเพื่อให้เพื่อนสมาชิกได้รับรู้ เผื่อว่าใครที่ยังไม่เคยรับทราบ รับรู้เหรืือยังไม่เคยไปกราบท่านจะได้ใช้โอกาศที่ท่านยังดำรงค์ขันธ์อยู่ ไปกราบท่านเพราะตอนนี้อายุท่านเข้า 8 รอบกว่าๆ เข้าไปแล้ว เรื่องที่ผมได้ประสบกับเหตุการณ์ที่เป็นหัวข้อกระทู้ที่ว่าจะเป็นเหตุบังเอิญหรือปาฏิหาริย์นั้น เพราะคำว่าปาฏิหาริย์หมายถึง เหตุที่ไม่สามารถหาเหตุผลมาอธิบายได้ นั้นมีอยู่หลายวาระ หลายครั้งด้วยกัน จะขอเล่าเป็นครั้งๆ ไปนะครับ
            ครั้งที่ 1 ครั้งแรกที่ผมไปกราบท่านเมื่อประมาณต้นปี 53 ตอนนั้นท่านยังไม่ค่อยดัง เพราะเหรียญรุ่นแรกของท่านยังอยู่เต็มตู้ (และผมก็ไม่ได้เช่ามาซักองค์) ผมได้ไปกราบท่าน ตอนนั้นท่านยังนั่งได้ครับ นั่งบนที่นอนบนพื้น ภาพที่ผมเห็นคือ พระแก่ๆ องค์หนึ่ง ถามคำเดียวหลังจากเรากราบว่า มึงลุกไหนมา ผมก็ตอบไปว่า ลุกเวียง แต่นั้นครับนอกจากนั้นไม่พูด เอาแต่มองหน้าอย่างเดียวและที่สำคัญมีกลิ่นฉี่คละคลุ้ง ผมนึกในใจว่าทำไมท่านนั่ง หรือนอนแช่ฉี่อยู่อย่างนี้ไม่ไปฉี่ที่ห้องน้ำ เพราาะตอนนั้นไม่รู้ว่าท่านเดินไม่ได้ เพราะท่านนั่งอยู่ พอนึกเสร็จ ไม่ถึง 10 วินาที ท่านก็กระเถิบๆ ไปที่ห้องน้ำซึ่งในอยู่กุฏิแต่อยู่ห่างจากที่ท่านนอน ประมาณ 5 เมตร ลุงที่่คอยอุปฐากเห็นเ้ข้าจะเข้าไปช่วย ท่านก็ทำมือเหมือนว่าไม่ต้อง พอเสร็จธุระแล้วท่านก็กระเถิบกลับมาที่นอนที่เดิม ผมก็ไม่คิดอะไรซักพักผมก็กราบลาท่านกลับออกมา หลังจากนั้นอีก 2 -3 วัน ผมมีโอกาสเข้าอินเตอร์เน็ตก็เลยลองหาประวัติท่านมาอ่าน พอได้อ่านแล้วจึงคิดได้ว่าเรากำลังทำบาปอย่างใหญ่หลวงที่ไปคิดอกุศลกับท่าน เพราะหลังจากที่คิดเรื่องที่ท่านนอนแช่ฉี่ ท่านคงทำให้เราดูว่าที่ไปไม่ได้เพราะท่านเดินไม่ได้ ไปลำบาก ท่านคงทำให้เราเห็นเราจะได้ไม่คิดอกุศลกับท่าน แต่ยอมรับว่าตอนนั้นคิดไปแล้วครับ เลยคิดจะกลับไปขอขมาท่านแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีโอกาสได้ไป จนเวลาผ่านไป ปีกว่า จึงได้ไปสำนักสงฆ์ม่อนปู่อินอีกรอบ

  
     
โดย : มงคลครูบา   [Feedback +7 -0] [+0 -0]   Fri 25, Nov 2011 00:20:48
 
 
         ครั้งที่ 2 หลังจากผ่านไปปีกว่า ผมได้มีโอกาสไปอำเภอสันป่าตอง เพราะนักลูกค้าที่ธนาคารกรุงไทยสันป่าตอง พอเสร็จธุรเที่ยงกว่า เลยถือโอกาสไปที่สำนักสงฆ์ม่อนปู่อินเพื่อไปขอขมาท่านอย่างที่เคยบอกไว้ ก่อนไปก็ยกมือไหว้ไปยังทิศที่ท่านอยู่แล้วอธิษฐานว่าขอให้ท่านอยู่วัด เพราะไม่แน่ใจว่าท่านอยู่ไหม ก็ไปพอไปถึงก็เห็นท่านนั่งบนรถเข็นหันหน้าออกมาทางขึ้นดอย ก็เข้าไปกราบท่านยังไม่ทันได้ขอขมาลุงที่อุปฐากที่เฝ้าท่านอยู่ก็บอกกับผมว่า วันนี้ไม่รู้ท่านเป็นอะไรไม่ยอมนอน เพราะปกติหลังจากเพล ท่านจะหลับพักผ่อน และก็นั่งอยู่อย่างนี้เป็นชั่วโมงเหมือนกับจะคอยใคร ผมงี้ขนลุกรีบเข้าไปกราบที่เท้าท่านพร้อมกับขอขมาท่านที่ได้ล่วงเกินท่าน คิดไม่ดีกับท่าน พอกราบท่านเสร็จซักแป๊บ ท่านก็ให้ลุงพาท่านนอน ผมได้ช่วยพาท่านขึ้นเตียง เพราะตอนนั้นท่านนอนบนเตียงแล้ว นี่เป็นเหตุการณ์ที่เป็นเหตุบังเอิญครั้งที่สองที่ผมได้เจอ
           ครั้งที่ 3 หลังจากครั้งนั้นแล้วผมก็ไปหาท่านบ่อยขึ้น ครั้งนั้นเพื่อนผมมาจากกรุงเทพไปด้วย พอขับรถเ้ข้าวัดเพื่อนผมนึกไงก็ไม่รู้บอกว่าอยากให้ชานหมาก ผมก็บอกไปว่าตุอุ๊ยท่านไม่แฉันหมาก ท่านฉันเมี่ยงมันก็บอกว่าเมี่ยงก็เมี่ยง แต่ผมก็บอกว่าไม่แน่ใจนะว่าจะมีหรือเปล่าเพราะเห็นมีคนมาขอท่านอยู่ พอไปถึงท่านหลับอยู่ครับก็เลยกราบท่านแล้วออกมาคุยกับลุงที่อุปฐากแล้วขอชานเมี่ยง ลุงแกก็บอกว่าไม่มีเพราะมีคนมาขอบ่อยๆๆ ก็เลยบอกกับเพื่อนว่าไม่เป็นไรรอบหน้ามาแล้วมีจะเก็บไว้ให้ เพราะผมก็ไม่มี ก็เลยชวนกันทำบุญสร้างเจดีย์ หลวงพี่พบกำลังให้เลือกพระที่เป็นของสมนาคุณแก่ผู้ทำบุญสร้างเจดีย์ก็ีมีพระปิดตากับ พระกริ่ง กำลังเลือกๆ เพราะทำบุญไปคนละสองกัน ท่านให้พระกริ่งมาคนละองค์แล้วให้เลือกพระปิดตามาอีกคนละ 12 องค์ ก็กำลังเลือกๆ ท่านตื่นมาพอดี พอตื่นมาสิ่งแรกที่ท่านทำแล้วทำให้ผมแปลกใจอีกรอบคือ ท่านพูดคำว่าเมี่ยงๆๆๆ หลายๆ รอบ ผมเลยถามลุง ลุงแกบอกว่าท่านอยากฉันเมี่ยงแต่ลุงไม่ให้แกฉันเพราะถ้าฉันแล้วกลางคืนท่านจะนอนไม่หลับ แต่ผมคิดว่าท่านคงรู้ว่าเราอยากได้แต่พอไม่มีท่านก็เลยจะสงเคราะให้ แต่จนแล้วจนรอดลุงแกกระต่ายขาเดียวว่าไม่ได้ รอบนั้นพวกเราก็เลยอดครับ

 
โดย : มงคลครูบา    [Feedback +7 -0] [+0 -0]   [ 1 ] Fri 25, Nov 2011 00:51:30

 
          ครั้งที่ 4 ครั้งนี้ไปในงานครบรอบวันเกิด 8 รอบ (ที่จริงไปบ่อยแต่ไม่มีเหตุการณ์ที่จะมาเล่า) วันนั้นคนเยอะมาก มีั้ทั้งผู้หลักผู้ใหญ่ นักการเมือง เพราะอย่างที่บอกผมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับทางวัด ไม่ได้เป็นกรรมการ อะไร ก็ไปงานในฐานะลูกศิษย์ลูกหาคนหนึ่ง ในหลายร้อยคนของท่าน คงไม่มีโอกาสเข้าไปกราบท่านใกล้ๆๆ เพราะท่านมีคนล้อมหน้าล้อมหลัง ทั้งพระทั้งฆราวาส ก็คิดว่าเสร็จงานค่อยหาโอกาศมากราบใกล้ๆ ก็เลยยืนอยู่ห่างๆ และยกมือไหว้ท่านหลับพร้อมกับนึกในใจว่าขอให้ท่านสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกหลานไปนานๆๆ พอลืมตาขึ้นมาผมสะดุ้งเลยครับ ท่านมองมาที่ผม และมองค้างประมาณ 10 วินาทีแล้วก็ละสายตาไป เหมือนท่านจะบอกเราว่า ท่านรู้ว่าเรามา ทั้งๆ ที่ทิศที่ผมยกมือไหว้ท่านเป็นด้านข้างๆๆ ไม่ใช่ด้านหน้า ท่านว่าบังเอิญไหมละ
          ครั้งที่ 5 รอบนี้ไปวันเสาร์จะกะว่าจะเอาผงว่านไปให้หลวงพี่พบผสมทำพระเพราะท่านมีโครงการจะทำพระของตุ๊อุ๊ยแจกในปีหน้า แต่ดันลืมไม่ได้เอาไป นึกได้กลางทางแล้ว ก็คิดว่าไหนไหนก็ไหนไหนแล้วก็แวะไปกราบท่านและอยากได้ชานเมี่ยงด้วย เพราะเพื่อนคนนั้นทวงเหลือเกิน ตอนนั้นขับรถเลยอำเภอสันป่าตองเกือบถึงทุ่งเสี้ยวแล้วก็เลยยกมือไหว้ไปยังทิศที่ท่านอยู่และอธิษฐานว่ารอบนี้ขอให้ได้ชานเมี่ยงของตุ๊อุ๊ยด้วยเถิด (แต่ไม่ได้บอกนะครับว่าจะให้ใคร) เนื่องจากไม่มีข้อแก้ตัวแล้ว เพราะไปหาท่านตั้งหลายครั้งแต่ลืมเกือบทุกครั้ง ครั้งไหนไม่ลืมก็ไม่มี รอบนี้ก็เลยบอกกล่าวท่านล่วงหน้าเพราะมั่นใจแล้วว่าท่านรับรู้ได้ ไปถึงรอบนี้บ่ายกว่าๆ ท่านหลับอยู่ถามลุงแล้วลุงบอกว่าไม่มี แห้วตามเคย ก็กะว่าจะเข้าไปกราบท่านแล้วจะไปคุยกับหลวงพี่พบ เพราะปกติช่วงหลังๆๆ ถ้าไม่มีแขกผมจะกราบที่ข้างๆ เตียงท่านพอเดินไปจะกราบท่านท่านตื่นพอดี พร้อมกับทำปากขมุบขมิบแล้วคายเมี่ยงที่อมไว้ในปากให้ผม ผมก็เอาืมือรับจากปากท่านเลยครับ ไม่คิดว่าจะได้แล้วรอบนี้เพราะที่ท่านฉันแล้วคายไว้หมดแล้ว คาดว่าท่านคงฉันก่อนที่ท่านจะหลับแล้วแ่ต่อมไว้ในปากไม่คายออกมา โอโห ผมละดีใจสุดๆๆ ก็เลยตากให้แห้งทั้งก้อนพราะขนาดไม่ใหญ่ ขนาดเท่าเหรียญบาท เอาทองมาปิดเลี่ยมใช้แล้วโดยไม่แบ่งให้เพื่อนครับ ยอมให้เพื่อนด่า ว่ารอบนี้ไปแล้วก็ไม่ได้ ก็ได้มาจากปากท่านและเกิดเหตุการณ์ซะอย่างนี้แล้วใครจะยอมให้ละครับ
          5 ครั้ง กับ 5 เหตุบังเอิญ ท่านว่าในชีวิตคนเราจะเจอซักกี่ครั้งเชียวครับ แล้วท่านละครบ คิดว่านี่เป็นเหตุบังเอิญหรือปาฏิหาริย์ สำหรับผมเชื่อล้านเปอร์เซ็นต์อย่างไม่สงสัยเลยครับว่า ตุ๊อุ๊ย หลวงปู่ หรือครูบาตั๋นที่คนเขาเรียกกัน ท่านรู้วาระจิตของคนที่จะมากราบท่าน และท่านคือของจริงครับ จบแค่นี้ครับดึกแล้ว ขอบารมีธรรมของตุ๊อุ๊ยช่วยให้ลูกเจริญในหน้าที่การงาน ประสบแต่ความสุขความเจริญด้วยเถิด สาธุ....
         ที่ว่าของดีบางครั้งไม่ต้องอวด เพราะท่านไม่ได้อวดอ้างตนเอง อยู่ในป่าในเขา ถ้าเป็นสมัยก่อนก็คงไปหายาก แต่ตอนนี้เดินทางสดวก หลวงพี่พบยังเคยบอกว่า ท่านรำคาญคนมาก ท่านเคยพุดว่า "กูไปไหนบ่ได้บะดาย เพราะถ้ากูไปคนเดียวได้กูไปเมินแล้ว" แต่ของดีบางทีก็ต้องบอกต่อใช่ป่าวครับ ...จบจริงๆๆ แล้วครับ

 
โดย : มงคลครูบา    [Feedback +7 -0] [+0 -0]   [ 2 ] Fri 25, Nov 2011 01:17:51





 

 
โดย : ศุภฤกษ์    [Feedback +31 -0] [+1 -0]   [ 3 ] Sat 26, Nov 2011 11:50:46

 
เนี่ยแหละผมถึงได้หยุด หยุด เพราะผมก็มีสิ่งที่บังเอิญ บังเอิญว่าผมหลงทางแสวงหาแต่สิ่งดีๆแพงๆลืมไปว่า จริงๆแล้วคนเรามีที่ยึดเหนี่ยวในใจอยู่อย่างเดียวคือ ศรัทธา 
 
โดย : บำรุงสุข    [Feedback +0 -0] [+0 -0]   [ 4 ] Sat 26, Nov 2011 18:41:05

 
จำเป็นไหมที่ จะแพงครับ
 
โดย : บำรุงสุข    [Feedback +0 -0] [+0 -0]   [ 5 ] Sat 26, Nov 2011 18:41:37

 
ปาฏิหาริย์เหรือเหตุบังเอิญ ตุ๊อุ๊ยตั๋น ปัญโญ : พระล้านนา.คอม เว็บ พระเครื่อง พระบูชา อันดับหนึ่ง ของภาคเหนือ ออกแบบเว็บไซต์โดย 2WinWeb design บริการรับทำเว็บไซต์
Copyright Pralanna.com All right reserved. © สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมายโดย บริษัท พระล้านนาดอทคอม จำกัด.