ไฟไม่ไหม้

ชาวนาบ้านห้วยกรดไปปรับที่นาข้าวเพื่อเตรียมทำนา คาดตะกรุดไว้ที่เอวเชือกเก่าเปื่อยจนขาดหลุดไปเมื่อไหร่ไม่รู้ หาจนไม่รู้จะหาอย่างไร เสียดายก็เสียดาย จนเลิกหา จากนั้นจุดไฟเพื่อเผาฟางข้าวจะได้เอาน้ำเข้านาและไถดิน จนเช้าไฟมอด เจอฟางไม่ไหม้เป็นรูปวงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเกือบ 1 เมตร ตรงกลางมีตะกรุดพร้อมเชือกที่เปื่อย ๆ วางอยู่ นึกอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่งที่ไฟไม่ไหม้ และตนเองเป็นผู้พบเห็นคาดว่าหลวงพ่อคงยังเมตตาให้เก็บไว้ใช้อยู่

ศิษย์หลวงพ่อเดียวกันไม่ทำร้ายกัน

วัยรุ่นบ้านใต้ (บางไก่เถื่อน) กับวัยรุ่นตลาด ไม่ถูกกัน มักจะมีเรื่องมีราวกันเสมอ คนห้วยกรดได้ชื่อว่าเกเร และหาเรื่องมากที่สุดในจังหวัดชัยนาท ไปเที่ยวงานที่อื่นก็มีเรื่องกันคนอื่น มีงานวัดงานวาของตัวเอง ก็มีเรื่องกันเอง (เพราะที่อื่นไม่กล้าเข้ามา)

ฝ่ายเด็กบ้านใตก็มั่นใจในตะกรุดหลวงพ่อโมของตัวเอง ตีรันฟันแทงมาไม่รู้ก็หน ไม่เข้า ไม่แตก ไม่เคยเห็นเลือดลุยได้ตลอด

เด็กตลาดก็มั่นใจในมีดของหลวงพ่อโม เหนียวขึ้นชื่อ มหาอำนาจ เคยชักมีดตวาดใส่คนถือปืนจนปืนหลุดมือมาแล้ว หรือแม้กระทั่ง ชักมีดวิ่งเข้าใส่ตำรวจที่ถือปืนจนวงแตกกระจายมาแล้วเช่นกัน

ท้าดวลกันอีกคนคาดตะกรุดมีไม้หน้าสาม อีกคนมีมีดหลวงพ่อ เข้าตะรุมบอนกันวัยรุ่นตลาดโดนไม้หน้าสามตีกี่ทีก็ไม่แตก จึงแทงมีดสวนเด็กบ้านใต้พลาดโดนมีดแทงเข้าที่ท้องหลายทีไม่เข้า แต่มีเสียงดังเปรี๊ย!! ตะกรุดหลุดออกจากเอวคลี่เป็นแผ่นกระดาษ รวมถึงมีดหลวงพ่อนั้นหลุดออกจากด้ามงา ทั้งสองคนเห็นดังนั้นจึงเลิกตีกันทันที